سحری خوردن در جبهه و نماز شب خواندن بچه در دل شب قابل توصیف نیست . ربنای لحظات افطار از پایان یک روزه خبر می داد، ربنایی که تمام وجود رزمندگان مملو از حقانیت آن بود. بچه های گردان ابوذر با اشتیاق فراوان برای نماز مغرب و عشا وضو می گرفتند .شهردار آسایشگاه ، قابلمه را بر می داشت و از تدارکات سهمیه غذا را تحویل می گرفت و سفره را پهن می کرد . سادگی و صمیمیت، مشخصه اصلی سفره افطار بچه های دسته ی مسلم گروهان یک بود . سر سفره می نشستیم و بعد از خواندن دعا با نان و خرما افطار می کردیم .در پایان شب قراعت سوره ی واقعه هم ، حال و هوای دیگری داشت. همین بنیه ی معنوی و عدم غفلت از لحظات معنوی ، رزمندگان را از دیگران ممتاز کرده بود. جاذبه جبهه همه را ماندگار می کرد . ماه رمضان در جبهه بهترین و زیباترین حالات معنوی به همراه داشت .
راوی : مسعود فرشیدنیا
